راسل مینز توضیح می دهد که چگونه سرخپوستان آمریکائی به شکل غیر رسمی و عملا در اردوگاه ها به بردگی محکوم شده و زندانی شده اند، یعنی شرایطی که نتیجۀ محدودیت منابع غذائی آنها توسط دولت فدرال و به کار بستن تاکتیک اشغال سرزمین (کلونیالیسم) است، یعنی روندی که به گفتۀ راسل مینز، هم اکنون تمام ایالات متحده را در بر گرفته است. اکنون تمام ایالات متحده به یک اردوگاه بزرگ سرخپوستی تبدیل شده است.

مینز هشدار داد که آمریکائی ها کاملا قابلیت تفکر انتقادی خود را از دست داده اند و هر نسلی نسبت به نسل گذشته احساس مسئولیت کمتری دارد، و در نتیجه با فراموش ساختن پروندۀ تقریبا کاملی که تحت عنوان قانون اساسی می شناسیم از نسل گشذتشه از آزادی کمتری برخوردار هستندو یعنی قانون اساسی که در واقع از مشتقات قوانین بومیان آمریکا است (فراموش نکنیم که بنیامین فراکلین برای نوشتن قانون اساسی ایالات متحده،  خیلی از قوانین ملت های ایراکوا الهام گرفته است. قانون اساسی ایروکوا یا «قانون بزرگ صلح» قدمت آن تقریبا به هزار سال پیش می رسد، و قدیمی ترین قانون اساسی تاریخ بشریت است.).

مینز در مصاحبه اش تاریخ سیر قهقرائی آزادی را از سالهای 1840 مورد بررسی قرار می دهد که تاریخ تولد شرکتهای تجاری، اعلام قانون حکومت نظامی توسط لینکلن است که تا پایان قرن نوزدهم ادامه می یابد، و در قرن بیستم، وقتی که کنگرۀ آمریکا حق بلامنازع را برای حکم فرمائی بانک ها صادر کرد، و منافع خصوصی به چاپ پول اقدام کرد، تمام ساکنان آمریکا را تحت نظام استبدادی قرض اسیر کرد.

http://www.youtube.com/watch?v=-LA-S64QY3o&feature=player_embedded

Vidéo interview de Russel Means  (Welcome to the reservation)

[ff: دراینجا ما تنها ویدئوی منتشر شده به زبان اصلی را یاد آور می شویم و البته روی ایکون ترجمه زیر نویس به زبان های دیگری نیز موجود است. ولی به زبان فارسی و فرانسه موجود نیست.]

راسل مینز ( به همراهی روزنامه نگار ماروین. جی. وولف) در سال 1995 زندگینامه اش را تحت عنوانی که می توانیم آن را به شکل  «آنجائی که مردان سفید از ماجراجوئی می هراستند» ترجمه کنیم، منتشر کرد

Where White Men Fear to Tread

که خیلی آزاد و بی هیچ ابهامی زندگی و مبارزات و پیروزی ها و شکست هایش (که به اعتراف خود او خیلی زیاد نیز بوده است) را به سادگی تعریف می کند. شیوۀ نگارش بی پرده و مستقیم او دوستان زیادی پیدا کرد، و از احترام بیشتری برخوردار شد.

در آنجائی که روزنامه نگار انگلیسی از ماهاتما گاندی پرسیده بود دربارۀ تمدن غربی چه فکر می کنید، او پاسخ گفته بود که «فکر خوبی است»، راسل مینز در کتابش چنین می گوید :

«بهترین سنجه دررابطه با تمدن غرب ریاضیات یا چیزهائی نیست که در این وادی می توانیم متصور شویم، یا کشاورزی و یا نظام سیاسی یا الهی شناسی یا فلسفه. تمدن در ذهنیت غربی یعنی پلیس و زندان. این دو عنصر قانون و نظم را نمایندگی می کند.»

قطعۀ دیگری از کتاب دربارۀ تکبر و نژاد پرستی سفید در رابطه با سیاه پوستان و سرخپوستان بومی آمریکا :

«...ما به جذبه های توریستی تعلق داریم. تا امروز، زنان، و نه هرگزمردان، وقتی موهایم را به شکل بافته آرایش می کنم، به طرف من می آیند و موی بافته ام را می کشند. تا سال های 1960 و جنبش قدرت سفید (وایت پاور)، برخی زنان سفید پوست عادت داشتند کودکان سیاه آمریکائی را بگیرند و سرشان را نوازش کنند. حالا دیگر این کار را نمی کنند. ولی وقتی سرخپوستی را می بینند که موهایش را بافته، مستقیما به طرف او می روند و موی او را می کشند. این کار را من به عنوان تجاوز به شخص خودم تلقی می کنم و یاد گرفته ام که چگونه آنها را از این کار بازدارم. وقتی زنی به من نزدیک می شود و موی بافته شدۀ من را می گیرد و می گوید «چقدر قشنگ است»، دستم را روی سینه اش می گذارم و می گویم «چقدر قشنگ است». او دیگر هرگز به موهایم دست نخواهد زد.»

«هوکا هی راسل،  تو الهام بخش بسیاری از ما بوده ای!

1

Hoka Hey

به ز بان سرخپوستان سیو به معنای به پیش راندن در نبرد است. به پیش